Chaos troef
Het is al weer bijna weekend, de volgende wedstrijd staat al weer voor de deur en het verslag van de vorige wedstrijd is nog niet geschreven. Het was ook chaos troef. Om te beginnen had ik de hele week daarvoor met griep klachten op de bank gelegen. Ik dacht ik ga gewoon coachen, leuk om te doen en frisse lucht is goed voor mij. Omdat ik ook last van mijn rug had, nam ik wel voor de zekerheid maar een ibuprofen in.
Een leuk ongeregeld zooitje
We speelden uit op HIC tegen IJburg. Op IJburg waren geen velden beschikbaar en we zouden eerst thuis spelen om 17.45, en nu om 13.00. Al met al ook wat chaotisch, maar gelukkig niet pas in de avond hockeyen. De jongens waren weer extreem uitgelaten, het is een ongeregeld zooitje, maar dan wel in de positieve zin van het woord. Het is ook wel weer super gaaf om te zien hoe enthousiast die gasten zijn.
wisselspelers
Tijdens het verzamelen kwam ik er achter dat we maar 1 wisselspeler hadden, een kleine misrekening van mijn kant. Gelukkig was er een broertje van een jongen uit mijn team en zijn vriendje die leuke kunnen hockeyen en heel enthousiast zijn die wel mee wilden doen. De leeftijd van de jongens laat ik in het midden, maar laat ik het er op houden dat ze normaal gesproken nog een jaar of 2 duurt voor ze op een heel veld gaan hockeyen 😉! Vast niet helemaal zoals het hoort, maar een kat in het nauw….
Bal koppen
Binnen 5 minuten was ik heel blij dat ik de jongens had meegenomen. Een van mijn jongens kreeg een bal vol op zijn hoofd. De tegenstander nam een bal uit en sloeg deze hoog. Bloed, dizzy en tranen. Gelijk iedereen “weggestuurd” je moet altijd de ruimte geven aan degene die de blessure heeft en niet met z’n 22-en erom heen hangen. Gelukkig is een van de ouders huisarts, dus die kon zich over de jongen en zijn vader ontfermen. Ik kon weer verder. Wel heb ik direct één van de vaders gevraagd om mij te assisteren. Twee zien meer dan één.
Vechtwedstrijd
Het werd een vechtwedstrijd waar de kansen over een weer gingen. Nou nee, eigenlijk speelde de wedstrijd zich voornamelijk af op het middenveld, tussen de twee 23-meterlijnen. Het was wel knokken voor iedere bal! Tijdens de rust hebben wij de jongens duidelijk gemaakt dat ze het veld groter moesten houden. De spitsen mochten voor blijven, gewoon om te voorkomen dat ze het veld heel klein maakten. En vanuit achter niet meer de bal dwars door het midden, maar via de zijkanten. Verder deden de jongens het echt super goed, dus meer hoef je dan niet te zeggen.
Het goede voorbeeld begint bij jezelf
Binnen 10 minuten in de tweede helft stonden we met 0-2 voor. En dat was maar goed ook, hier en daar was er een kleine scheidsrechterlijke dwaling, maar het goede voorbeeld begint bij jezelf dus zo min mogelijk proberen hier iets over te zeggen. En trust me, dat is lastig zat. Zeker als je in het moment zit en helemaal meeleeft met de wedstrijd. Leermoment voor mij! Onze keeper had de dag van zijn leven en heeft er voor gezorgd dat het heel lang 0-2 voor ons bleef. Eén kleine misrekening van positie van de keeper zorgde voor een tegendoelpunt. De kunst was nu om dit vol te houden tot het einde van de wedstrijd.
Weer gewonnen
Weer gewonnen en bovenaan staan we nu, want uiteindelijk is het bij 1-2 gebleven. Snel naar de eerste hulp gegaan waar een voorhoofd geplakt is (niet gehecht wat toch raar is) en weer naar huis. De jongens zijn heel blij met de eerste plek. Zeer belangrijk voor jongens van deze leeftijd! En ik ben blij dat je hier en daar ziet dat er ook iets met je aanwijzingen gebeurt! Na deze wedstrijd ben ik wel weer direct mijn bed in gedoken.
Fris en Fruitig
Nu ben ik weer fris en fruitig en klaar voor de volgende wedstrijd. Om met de jongens te spreken, het gaat om de koppositie! Knallen dus!